دوست خدا

قرآن مى‏فرماید: «و جَائتْ سَکرَةُ المَوتِ بِالحَقّ ذلِک ما کُنتَ مِنهُ تَحِید» همان گونه که انسانِ مست نه مى‏فهمد که خودش چه مى‏گوید و نه مى‏فهمد که مردم درباره او چه مى‏گویند، در آن لحظه هم حضور مرگ و دلهره‏ها از یک سو و جدایى از زن و فرزند و مال و مقام از سوى دیگر، براى او هوشى نگذارده و چنان او را گیج و مبهوت کرده که قرآن و حدیث از آن حالت به لفظ «سَکرَة» و مستى یاد کرده است. این تعبیر درباره قیامت هم آمده که مى‏فرماید:«... وتَرَى النّاسَ سُکارى‏ و ما هم بِسُکارى‏ ولکنّ عَذابَ اللّهِ شَدیدٌ»

در این باره نیز چند آیه و حدیث را بیان مى‏کنیم، قرآن مى‏فرماید:

1- «تَحِیّتُهم یَومَ یَلقَونَهُ سَلامٌ و اعَدّ لَهم أجراً کرِیماً

2- «یا ایّتُهَا النَّفسُ المُطمَئنَّه ارجِعى الى‏ رَبّکَ راضِیَةً مَرضیَّة

در اینجا نیز از کلام قرآن و روایات استفاده مى‏کنیم، قرآن آستانه مرگ گنهکاران را چنین ترسیم مى‏کند:

1- «ألّذینَ تَتَوفّاهُمُ المَلائِکَةُ ظالِمى أنفُسِهِم فَألقَوا السّلَمَ ما کُنّا نَعمَلُ مِن سُوءٍ بَلى‏ انّ اللّهَ عَلِیمٌ بِما کُنتُم تَعمَلُونَ»

2- «وَ لَوتَرى‏ اذِ الظّالِمُونَ فِى غَمَراتِ المَوتِ وَالمَلائِکَةُ باسِطُوا أیدِیهِم اخرِجُوا أنفُسَکُمُ الیَومَ تُجزَونَ عَذابَ الهَوْنِ بِما ...» این نوع جان دادن به خاطر دو جهت است که در ادامه آیه نیز بیان شده است:یکى اینکه بر خدا دروغ بستند.دیگر اینکه در برابر آیات او سر تسلیم فرونیاوردند. «غَمَرات» :شدائد فراگیر

اکنون که لحظات جان دادن خوبان و بدان را از نظر قرآن و روایات بیان کردیم، به چند حدیث که عوامل آسان جان دادن را بازگو مى‏کند اشاره مى‏کنیم:

مرحوم مجلسى قدس سره 56 حدیث درباره اینکه انسان در لحظه جان دادن و مرگ، رسول خدا صلى الله علیه و آله و حضرت على علیه السلام را مى‏بیند نقل کرده و سپس مى‏فرماید: مسأله حضور پیامبر اکرم و ائمّه علیهم السلام هنگام جان دادن، از مسائلى است که روایات متعدّد و بسیارى درباره آن آمده است و در میان شیعه از شهرت مخصوصى برخوردار است‏و هر انسان عاقلى که بناى لجاجت نداشته باشد، نباید استبعاد نماید.